Wednesday, October 2, 2013

*SONNET 116*

I chhal cheu angem hmangaihna-
Tidanglamtu thil danglam vanga danglamna a thlen si chuan?
Ka sel love;khuanu samsuih intiamna-
Tiboraltu alo lana a damkhawchhuah cheu chuan.


Ni e!

Thup leh zep awmlo iang in a chiang a,
Zaman hmawng in phan chuat ang maiin a ding nghet a.
Van sang taka awm mah nise;
Tuifinriat mi vakvai tana Hmar Arsi a nghet ang mai hian-
Khawi hmun pawh a lem chuang lo;kawhhmuhtu rintlak a tling zel thin.

Hun in a liam pui lova,
Hmui sen vam hiam leh ir no chék te iangin.
Tritroh leh biboh nun ah pawh-
Dar leh kar tam liam chang pawn a dai mai lova.
Thlana a luh ni thleng paw'n a par thar zawk chawk thin.

Diklo leh felhlel ka sawi anih a,
Finfiah thei an awm anih ngai chuan-
Ka kutziak hi ralthum mai se.
Ani loh anih vek leh-
Tumah hmangaih an awm lo ni teh se.

Hei le ka thiam tawk in ka han bei a,i rawn thual nawn salh dawn em le? A hnuaia khu aw a sonnet chu. . . . .

*********

LET ME N0T TO THE MARRIAGE OF TRUE MINDS (S0NNET 116)

- William Shakespeare

Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments. Love is not love
Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove;
Oh,no! it is an ever-fixéd mark,
That looks on tempests and is never shaken;
It is the star to every wandering bark,
Whose worth's unknown,althoug
h his height be taken.
Love's not time's fool,though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle's compass come'
Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.
If this be error and upon me proved,
I never writ,nor no man ever loved.